verslag 8

Dag 30
nee nee we vlogen niet naar Costa Rica , maar eerst naar Lima.
Bij aankomst in Lima-airport staan de taxichauffeurs alweer te dringen . Mij te duur. Buiten vinden we een vrije jongen. Ja ja , die straat kent ie wel. Je begrijpt het natuurlijk al... na veel vragen, zelfs uitstappen en rondlopen komen we aan. Maar wat een meuk, is dit het hotel wat een goede recensie had. We komen in een kamer..een cel is er niets bij. Als ik klaag dat er geen handdoek is krijgen we een andere kamer . haha
G blijft in een diepe dip zitten. Als we buiten rondlopen en naar de kust gaan waar ze bezig zijn de boulevard aan te leggen wordt ze steeds depressiever. We zijn natuurlijk al in Lima geweest, maar dat was in de betere buurt. In de betere buurt heeft iedereen zijn huis gebarricadeerd met tralies, prikkeldraad, glas op de muur en beveiligingscameras. In deze ’mindere’ buurt is het al net zo erg. Zelfs de winkeltjes zijn gebarricadeerd. Boodschappen worden door een stalen hek aangegeven zelf blijf je buiten staan . Brrrr. We eten voor een prikkie heerlijk bij een drukke Peruaanse chinees. Heerlijk. G vindt er niet veel aan. We gaan maar terug naar de kamer. Ik val in slaap , G luistert naar de straatgeluiden en mijn gezaag.

Dag 31 dinsdag 6 augustus
De douche werkt wel. Gelukkig voor G. Ze is iets bijgetrokken en na een karig ontbijt mogen we gelukkig met de taxi naar de luchthaven. (nog goedkoper dan de heenweg). Na aankomst worden we door het Europcar opgehaald en een half uurtje later rijden we weg in onze Toyota Rav4. Een 4 wheel drive. De tomtom vinden we te duur. Dus na aankomst in onze lodge ( wauw wat een leuke locatie) kopen we wijn, bier en kip en sla en tevens een kaart. Morgen naar de vulkanen.

Dag 32
Na het ontbijt rijden we naar de vulkanen. Geadviseerd werd om vroeg te gaan voor het zicht. Het wil hier nog wel eens regenen en mistig worden. De route is duidelijk aangegeven, maar onze weg staat niet op de kaart. Als ik ‘m later met google-maps vergelijk staan er heeeeeel wat meer wegen niet op. De krater is de grootste werkende vulkaan ter wereld. We zien een verbrand gebied met een meertje waaruit aan de zijkant rook ontsnapt. Soms draait de wind en inhaleren we de lucht van de hel, zwaveldampen. Daarna lopen we een botanische route. Nou interesseren planten me niet zo ( tenzij ze bloemen hebben ) maar afgezien van het begin van het pad, waar we onder wortels en takken doorlopen, is het tweede gedeelte wat afwisselender. Ook horen we vogels en als ik ze dan voor de lens krijg is dat net een jacht. Vooral zijn we gespitst op de hummingbird, de kolibrie. Ik krijg er verscheidene voor de lens.
Op de heenweg zijn we al tussen verschillende koffieplantages doorgereden en op de terugweg moet hier natuurlijk gekeken en gedronken worden. S’Middags wil ik wat gaan wandelen langs de weg, maar ik kom het terrein niet af. Alhoewel ik 6 sleutels heb kan ik het elektronische hek niet open krijgen. Op mijn verzoek gaat het hek open en de dame adviseert me een leuke doch inspannende wandeling van 40 minuten. Rechts , links , links.
Rechts gaat goed, een steile weg naar beneden, dan een riviertje met een plank, door het bos omhoog , links .. doodlopend. Ik loop nu tussen wat gribus huizen die stuk voor stuk allemaal afgesloten zijn alsof er juwelen worden bewaard. Mensen kijken mij vreemd aan. Daar loop ik met mijn dure camera. Af en toe wordt ik belaagd door wat honden. Maar ik draag en korte broek , dus kost het me geen broekspijpen. Weer terug, verderop een weg, aah ik begrijp het al. Ik loop en ik loop. Kom ik weer bij een rivier, eroverheen, omhoog. Ik zou nu toch een keer links moeten.
Ik kan kiezen uit verschillenden linksen. Ik vraag, ja deze,ja links, nee rechts, weet ik niet, niet verstaan, niet begrijpen. Ik dus links op gevoel. Later weer gevraagd. Het begint al donkerder te worden, ik ben al anderhalf uur onderweg. Uiteindelijk neem ik mijn verlies en keer om. Eerst zoek ik een stevige stok om me wat veiliger te voelen en om de honden op wat meer afstand te krijgen. De weg gaat naar beneden en ik heb in Peru op grote hoogte geoefend, dus zet ik een sprintje in. Weer omhoog. De zon is al weg. Kortom , een kort wandelingetje werd een hele expeditie en vlak voordat het totaal donker is, kom ik badend in het zweet weer bij onze lodge. G was bezorgd. Op google-maps blijkt , dat het maar goed is dat ik dezelfde weg ben teruggelopen. Het bier smaakt goed. G heeft brood,soep en salade.

Dag 33 donderdag
We gaan naar de volgende pleisterplaats. We rijden met onze Toyota rav van Alajuela naar Puerto Viejo.De wegen zijn onderhevig aan de fikse regenbuien en moeten dan ook regelmatig gerenoveerd worden en dan nog het liefst als wij langskomen.Een half uur wachten tot je door mag rijden.Ach, het is vakantie!
El Bambu heet ons volgende hotel.Niet voor niets... De hotelkamers zijn te bereiken via hooggelegen galerijen,gemaakt van bamboe hout.Erg mooi. Het hotel zit aan de weg van een rommelig plaatsje,maar de kamers liggen midden in het oerwoud.Het is apart om te ervaren dat heel Costa Rica bedekt is met oerwoud.
We besluiten,na wat informatie van de receptionist,een bootsafari te maken op de rivier Sarapiqui,eveneens dus door het oerwoud.
Het toerisme blijft ook hier wat steken,dus wij krijgen een boot ,met gids voor privé-gebruik. Normaal kunnen in zo’n boot rond de 30 toeristen!!
Fred weer in de aanslag met zijn fototoestel.De kapitein,annex gids tuurt samen met ons de oevers af naar levende wezens.
En zowaar,we aanschouwen de volgende beesten; kaaimannen,leguanen,een kolonie brulaapjes,een soort aalscholver,de kalkoen gier en de zwarte gier.Een toekan kwam ook nog even in beeld.Al met al een leuke tocht met als resultaat verschillende mooie kiekjes.
s’Middags krijgen we de eerste tropische stortbui.


Dag 34 9 augustus vrijdag

Ons dagritme is zo anders als in Nederland. Hier is het om 18.15 uur al pikdonker,de mensen op straat zijn rond 20.00 uur allemaal al binnen.Het gevolg is dat wij ook niet laat naar bed gaan en... weer vroeg wakker worden.Voor mij,Gertrude,een aparte ervaring,want ik houd normaal wel van uitslapen.Maar rond half 7 zijn we beiden vaak al wakker. F ligt al in het zwembad.
Vandaag geen ontbijt in het hotel.We rijden een half uurtje en komen in een klein dorpje ( la Virgin) een kleinschalig restaurantje tegen waar we voor 1500 Colon (rond de 2,50 euro) een ontbijtje nemen.We verwachten brood met ei,maar we krijgen zwarte rijst met bonen en een gebakken ei. Effe wennen.
Onderweg naar Fortuna nemen we een afslag naar een plek,dat onderweg aangegeven staat als: A place you must see!!
17 km kronkelend door regenwoud en grote stukken landbouwland. De mensen die ons voor bij zien rijden,groeten allen hartelijk. Uiteindelijk vinden we een privé reservaat. Een gebied met 2 korte wandelpaden.Eerst doen we de botanische route,met veel kolibries,bloeiende planten en reusachtige bomen.daarna een tochtje met veel trappen,die inmiddels spekglad ziijn geworden vanwege een fikse regenbui. We zijn halverwege en kunnen nog verder (170m) naar beneden tot de plek waar een mooie waterval in een rond meertje zijn water dropt.Maar door de regenval besluiten we terug te gaan.We aanschouwen de waterval nogmaals vanuit een `mirador (= uitzichtspunt) proberen een schitterende blauwe vlinder op de foto te zetten en gaan dan terug naar het vertrekpunt. Eerst schiet F nog enkele tientallen foto’s van kolibries.
We nemen daar een kop koffie en thee en gaan dan naar ons volgende verblijf voor 3 nachten in Fortuna,aan de voet van de vulkaan Arenal. We hebben hier een bungalowtje dat uitkijkt op de vulkaan. Een heerlijk terras met rondom allerlei mooie kamerplanten, maar dan een stuk groter.

Dag 35 zaterdag

Na het ontbijt naar de hanging bridges. Een woudwandeling waar je niet van laag naar hoog hoeft, maar waar alles(bijna) gelijkvloers is. Hierdoor loop je af en toe in het woud en af en toe erboven.
Er wordt gebruik gemaakt van degelijke stalen bruggen ipv. lianen. Toch zijn de langere ( ca 90 meter) wat schommelig, hetgeen G een onplezierig gevoel geeft. Verder zijn de loopspijlen open, zodat je goed naar beneden kan kijken. Hetgeen voor hoogtegevoelige types wat gekreun oplevert. Halverwege krijgen we weer een costa-rica-buitje wat ons doet besluiten ons condoom over het hoofd aan te trekken(poncho!!!) Alhoewel, je door de temperatuur ( ca 29C ) onder dit plastic lekker gaat zweten.
Na een stokbroodlunchje gaan we de Rav nog wat verder uittesten op onverharde wegen. Bij sommige bruggen kan ik ook onderlangs door het water, maar ik wil de kat niet op het spek binden.